Ken je dat?  Je hebt je goed voorbereid, bent er helemaal klaar voor en dan gebeurt er helemaal  ………………..niks, nada, niente, rien, totaal niks!

Dat overkwam mij een aantal weken geleden, en duurde lang voordat er een einde aan kwam. Ik wilde mijn missie volbrengen. Ik had mezelf vorig jaar december een opdracht gegeven. Dat boek moest er komen: uiterlijk 17 juli 2019, dan bestond Difference4you 13 jaar. Een mooie gelegenheid om mijn boek te lanceren.

Alles werkte mee

Ik had mij goed voorbereid: had challenges en trainingen gevolgd, het boek “Hoe schrijf je een bestseller” gekocht en gelezen. Ook een aantal boeken over burn-outs sierden mijn bureau. Een aantal had ik doorgebladerd of gelezen. Ik had de lezersbehoeften van een aantal bekenden verzameld, een aantal mensen gevraagd of ze een interview wilden geven, en tot slot proeflezers benaderd.

Ik kreeg voldoende steun en spirit van mensen om mij heen. Van Daniëlle en Andrea ontving ik zelfs na het coachings- en loopbaantraject stimulerende kadootjes en van Latifa, een goede vriendin, de liggende buddha.

Zelfs een interview met de Gooi- en Eemlander kwam op mijn pad en het was echt kicken toen ik naderhand op Internet las dat bestsellerboek.blogspot mijn naam noemde.
Kortom: alles werkte mee….. of toch niet?

Ik stierf duizend doden

Ik was er helemaal klaar voor, maar er gebeurde niets! Sterker nog,  telkens als ik mij voornam te beginnen kwam mijn draak op bezoek en voelde ik mij koud en versteend van binnen, lamgeslagen!
Ik stierf duizend doden, echt waar!
En alsof dat niet genoeg was, kreeg ik ook nog last van beperkende gedachten:

• “Wat doe je jezelf nou aan? Je bent 65 over een aantal maanden 66, ga toch eens LEVEN, je werkt al vanaf je 18^e !”
• “Wat denk je dat een boek uitgeven kost? Dat geld kun je toch beter besteden? Aan je huis of tuin, bijvoorbeeld, of gewoon lekker nóg minder werken!”

Meditatie, wandelen, yoga, affirmaties. NIETS hielp. Ik was dood en doodop.

Wat ik nu voelde was niet vergelijkbaar met het gevoel dat ik had toen ik mijn artikel op LinkedIn publiceerde, wat ook al de nodige emoties met zich had meegebracht.
Toen zat ik tot het laatste moment  met ijskoude handen te typen en had ik last van mijn innerlijke demonen:

• “Men gaat je uitlachen!”
• “Een coach die last had van een burn-out en ook nog suïcidale gedachten? Kom op zeg!”

Zelfs de goed bedoelde adviezen vanuit mijn omgeving en tips uit de schrijfworkshops en trainingen werkten averechts. Ik kreeg steevast te horen: “begin maar met schrijven”. Hoe dan???

Een eyeopener

Een paar dagen geleden kwam ik tijdens een meditatie, waarbij ik helemaal naar binnen keerde en mijzelf confronterende, eerlijke vragen stelde, erachter wie mijn draak was. Dat was ik zelf!: een eyeopener. Ik had mezelf als beginnende schrijver opgedragen een boek te schrijven en daaraan ook nog eens een tijdslimiet gekoppeld. Waaaaat?
Ik had er totaal niet bij stilgestaan, dat mijn boek niet zomaar een boek over burn-out zou zijn,  maar dat ik ook aandacht zou besteden aan mijn suïcidale gedachten.  Suïcidale gedachten zijn nog steeds taboe wanneer het onderwerp burn-out ter sprake komt, zeker bij ondernemers en ZZP.
Een schrijfcoach had onlangs zelfs opgemerkt, dat ik met mijn boek heel veel mensen zou kunnen helpen.

Mijn boek zou deels autobiografisch zijn met soms momenten waarin ik het leven niet meer leefde, pijnlijke en verdrietige herinneringen die ik ver weg had gestopt, maar die toch wel bij mijn levensverhaal hoorden.  Met mijn missie en tijdslimiet had ik mezelf te veel druk opgelegd. Hierdoor was mijn plezier en wil om kennis over te dragen met mijn boek veranderd in MOETEN. Ik betrapte mezelf de laatste tijd ook steeds erop dat ik zei: “Dat boek MOET er komen.”

Mijn draak verslagen: hoera

Dankzij deze eyeopener heb ik mijn draak verslagen. Ik voelde mij weer in mijn kracht en vol energie. Moeten is veranderd in willen en ja, natuurlijk heb ik een doel voor ogen, maar ik ben nu liever voor mezelf. Ik besef nu dat het essentieel is mezelf de ruimte te geven om mijn boek te schrijven….en dat boek? Dat komt er zeker, want ik heb een einddoel voor ogen! Wat voelt dat heerlijk. Ik heb echt het gevoel dat ik een “battle” heb overwonnen. Ik voel mij bevrijd en vol levenslust. En  ben sinds gisteren begonnen met een paar keer per dag 5 minuten te schrijven. Gewoon om erin te komen: freewriting heet dat, heb ik mij laten vertellen.
En als kers op de taart stromen de opdrachten binnen, én is een sparringpartner (een auteur) op mijn pad gekomen.

Gesterkt door deze ervaring zal ik mijn volgende draak beter het hoofd kunnen bieden, want die zal er ongetwijfeld komen.

Kwetsbaarheid

Niemand kan de draak van een ander verslaan, een ieder heeft zijn eigen weg,  zijn eigen draak om mee te dealen. Durf je kwetsbaar op te stellen als je hier niet alleen uitkomt: praat erover.
Velen van ons hebben onze kwetsbaarheid ver weggestopt of zijn het kwijtgeraakt. Durf dit soort gevoelige thema’s aan te snijden. Door de regie te nemen en vanuit je authenticiteit je kwetsbare IK te durven tonen, kun je anderen inspireren en zo van elkaar leren.
Je kunt er velen en vaak ook jezelf hiermee helpen, omdat het zo bevrijdend kan werken.

In mijn geval, door mijn verhaal met jou te delen. Ik was te veel op zoek naar het waarom, teveel in mijn hoofd bezig en voelde mij slachtoffer. Door diep in mezelf te gaan kijken kreeg ik het antwoord: ik was mijn eigen draak!!!

Waar ik reuze naar benieuwd ben is: hoe ga jij om met jouw draak?

OVER DE AUTEUR

Mijn naam is Regina van Amson. Een tijd geleden zag ik een poster van een Surinaamse vrouw met daarboven de tekst: “UMA NO ABI FADON”. Dit betekent: “Een vrouw is niet klein te krijgen”. Ik herken mezelf in die tekst. Nu zet ik mijn kennis en levenslessen in om jou te inspireren het heft in eigen handen te nemen.
Op dit platform deel ik mijn diensten en vind je artikelen over mij onder het menu “Blogs”.  Ik ben maatschappelijk bewogen en steun diverse goede doelen.  Met mijn donaties wil ik bijdragen aan een mooiere wereld.